Deze moest er gewoon ooit van komen...

Soms kom je van die projectjes tegen waarvan je gewoon onmiddellijk weet dat je ze ooit zal maken. Alleen weet je niet wanneer. Eén van die projectjes was het appelzakje van hilde@home
Dit weekend diende de gelegenheid zicht opeens aan. Mijn oudste meisje was immers jarig en vroeg me om brownies met smarties te bakken als traktatie voor de klas. In haar klas zit dit jaar echter ook een jongen met suikerziekte. Voor hem kan al dat zoet plezier dus niet. Als alternatief nemen veel kinderen een stukje fruit mee voor hem. Daarvan kan hij thuis de exacte suikerwaarde berekenen. En het is ook gewoon een mooi gebaar, niet?

"Dus voorzagen wij ook een appeltje..... in een jasje!"

 

Als binnenvoering gebruikte ik geen vlieseline maar een stukje van een dik fleecedekentje. Dat moest ik tegen de buitenstof naaien in plaats van op te strijken. Maar nu is het wel een zeer zacht bumpertje tegen de blutsen. voor de rest kozen we zo jongensachtig mogelijk stoffen. Het is nooit makkelijk, naaien voor jongens.

Hopelijk is hij er blij mee!

Stof: Pauli

Fleece: Zeeman

Fournituren: knoop en elastiek, Veritas

Patroon: Hilde@home

Blogwaardig of niet?

Soms vraag ik me wel eens af: Is dit nu wel de moeite om op een blog te zwieren of zwijgen we er beter over? Meestal gaat dat over mijn mislukte ondernemingen. Wat op zich niet echt fair is natuurlijk. Maar hey, ergens mag het wel een leuk plaatje blijven om naar te kijken, niet?

Deze keer gaat het echter om iets helemaal anders. De juf van het vijfde leerjaar vroeg helpende handen bij het maken van kerstlaarzen. Je kent dat wel. Van die mega grote kousen die rond kersttijd gezellig aan de haard hangen in menig Amerikaans décor. En waarvan het de bedoeling is dat de kerstman er iets leuks in kwijt kan. Deze laarzen mochten echter geen enkele tekening bevatten. Ze moesten met andere woorden vervaardigd worden in maagdelijk wit katoen. Later zal elke leerling immers zo'n laars krijgen om zelf te bestempelen en eventueel verder te versieren.

Ik stelde me kandidaat, op voorwaarde dat het een eenvoudig patroon was.

Eenvoudig was het patroon. Het was zelfs een beetje grappig. Ik denk dat ze gewoon ooit een gemaakte kous op het fotokopieerapparaat hebben gelegd.  En dat was dan het patroon. Samen met een groot wit beddenlaken werd het door mijn dochter aan mij overhandigd.

"Rood, gele sterretjes en bling, bling... dat mag toch niet ontbreken voor Kerst!"

Maar toen begon het probleem. Gewone witte kousen, dat is een beetje saai. Dus ik kon het niet laten en bezondigde me toch aan een beetje pimpen. Bovenaan de kous moest er immers een lusje zijn om de kous op te hangen. Dat vervaardigde ik dan maar niet in het wit, maar wel in een rood sterretjesstofje met veel kerst-allure. Ik kocht het vorig jaar rond kersttijd.  In de zijkant stak ik nog een gouden lintje en de boordjes werkte ik af met een gouddraadje. Rood, gele sterretjes en bling, bling... dat mag toch niet ontbreken voor Kerst!


Hopelijk vindt de juf de kleine extraatjes niet erg. Ik denk in elk geval dat er nog wel stempelruimte genoeg is, niet? Wat denk jij?

 
En was dit nu blogwaardig? Waarschijnlijk niet. Maar ach, het is wel een leuk stapeltje oud-laken-plezier. En waar ik nog het meest nieuwsgierig naar ben? Hoe die laarsjes er straks zullen uitzien, nadat de kinderen er hun stempelplezier op losgelaten hebben.

 

 

Stof: oud laken, sterretjesstof (Pauli)

Fournituren: gouden biais en gouddraad: Veritas

Mijlpaal: Ella is jarig! En daarmee is de eerste cirkel rond!

In onze familie is oktober een echte verjaardagsmaand.En ook de jongste telg doet daar aan mee. Halverwege oktober vierden we haar verjaardag. Vanaf nu is ze ook geen echt ‘kleintje’ meer. Haar eerste jubileum is immers een feit! 10 jaar, mijn God. Wat gaat dat snel. Vanaf nu alleen nog tieners of (een beetje…..ahum) meer in huis.  Maar samen met haar verjaardag is er nog een andere feestje te vieren. namelijk het éénjarig bestaan van deze blog. De eerste naaipoging die ik ooit waagde waren de geschenkzakjes voor mijn meisje haar 9e verjaardag. Dus zijn we net een jaartje rond. En dat verdient een super lange blogpost.

“Ik ga daar niet om liegen. Ik ben niet de persoon om lang op voorhand aan de dingen te beginnen. Het kan dus zijn dat dat ook meespeelt in de deadlinestress.”

Zo lang de kinderen  naar de lagere school gaan, gaat hun verjaardag gepaard met heel wat werk voor de mama. Met veel liefde gedaan, versta me niet verkeerd. Maar het is intens. Ik ga daar niet om liegen. Ik ben dan ook niet de persoon om lang op voorhand aan de dingen te beginnen. Het kan zijn dat dat ook meespeelt in de deadlinestress.

Wat stond er dan op het programma?

Wel, eerst en vooral werd er getrakteerd in de klas. Traditioneel zijn dat cupcakes. Ik wil dat wel eens veranderen naar een gewone taart of cake of wafels of iets anders lekker. Maar liefst van al wilde de jarige cupcakes. Dus die kreeg ze. Twee cakejes per kindje en ook twee voor de juf, voor de meester van het vierde en de juf van het derde, plus een taartje voor de vriendjes uit andere klassen. In totaal kwamen we uit op zestig cakejes (!), opgedeeld in een jongens en een meisjes versie.

Voor de meisjes versie werden bloemetjes gemaakt uit suikerpasta, die op het taartje gekleefd werden met een laagje chocoladeglazuur. De bloemenhartjes zijn witte en zilveren suikerpareltjes. Alle decoratie is makkelijk van het taartje af te halen vooraleer het op te eten. Dat vind ik belangrijk omdat ik al dat suikerpastagedoe wel mooi maar niet bijzonder lekker vind. Maar ieder zijn mening natuurlijk en op deze manier ook ieder zijn ding! Jeeeej

Voor de jongens geen bloementjes maar discobolletjes weer bevestigd aan het cakeje met  behulp van een laagje chocoladeglazuur.

Met zijn drieën (de jarige, haar zus en ikzelf) hebben we er ons een heel poosje ‘zoet’ mee gehouden, met een hele kamer vol discobolletjes tot resultaat, maar ook met een prachtige schotel cakejes. En gezien ze alle bloemetjes zelf gemaakt had, vind ik dat mijn jongste hier wel een pluim verdient voor haar creaties.

Vervolgens werd het verjaardagsfeestje voor de vriendjes voorbereid. De genodigden waren allemaal meisjes en 1 jongen. Gezien meisjes van 10 zo stilaan echte ‘dametjes’ worden dacht ik dat een klein ritstasje altijd wel van pas zou kunnen komen als alternatief voor het snoepzakje (waar ze zo stilaan toch wat uitgroeien, dacht ik zo). Na wat wikken en wegen werd gekozen voor een ritstasje met een grote strik vooraan. Als kleurenthema werd voor zwart-wit gegaan, omdat ook het decoratie-thema voor het feestje zelf ‘all black and white’ zou worden. Past wel bij Halloween dachten we zo. En Halloween staat nu eenmaal ook om de deur te wachten, niet?


 

Voor de jongen werd een variant met een ster gemaakt. Voor hem zal dit waarschijnlijk wel nooit dienst doen als een toiletzakje of kleine clutch, maar als pennenzak kan het heel zeker ook dienen. Ziehier, het resultaat van het betere bandwerk.

En dan moest de decoratie nog volgen natuurlijk. Bij een verjaardag hoort een mooie feesttafel. Zoals ik al zei kozen we voor het thema zwart-wit en dus werd er heel wat zwart-wit materiaal voorzien: zwart gedecoreerde glazen, zwarte rietjes, witte borden, zwarte en witte servietjes, witte tafel, zwarte en witte stoelen en als zoethoudertjes witte chocolade en oreo’s!  Aan de ramen worden altijd slingers gehangen, die ik dit keer ook zelf maakte uit zwart en wit papier. Gewoon knippen, met de perforator gaatjes inknippen en met een touwtje ophangen. Gaat super goed! Ik gebruikte wel wat dikker papier zodat de letters niet weg schuiven over het papier.

Verder maakte ik ook nog twee ‘Honeycomb’ pomponnen  volgens een handleiding die ik ond bij aar. En eerlijk waar, die zijn veel makkelijker dan ze er uitzien. Zo hebben we dat natuurlijk graag. Met het juiste papier en wat Pritt kan het gewoon niet misgaan. Een zwarte en een witte pompon  sierden uiteindelijk mee de kamer op.

En dan: omdat ik helemaal op dreef was en het niet kon laten, maakte ik uit vilt nog een Halloween-maskertje voor ieder kind. Die maskertjes lagen mee op tafel als decoratie en mochten nadien mee naar huis.

En die zakjes? Vraag je je misschien af. Geven we die gewoon leeg mee? Of maken we er stiekem toch nog een snoepzakje van.
Wel dit was wat er in zat. Een ideetje dat ik op het internet oppikte (vraag me niet meer waar) en dat wonderwel  in het zwart wit thema paste. Toch een beetje een snoepzakje dus. Principes zijn er om een beetje te laten varen, niet?

 

Stoffen:Pauli

Fournituren: Veritas

Papier voor pomponnen: Dreamland

Cupcake materiaal: AVEVE

Patroon ritstasje met strik: http://www.elmstreetlife.com/2012/02/diy-bow-clutch-sewing-tutorial.html en http://fynnch.blogspot.be/2013/04/voor-een-onbekende.html

Patroon masker: http://vtmkzoom.be/vtmkzoom-speelgoedfabriek/verkleedtips-superheld-masker

Honeycomb pompon: http://lejardindejuliette.blogspot.com/2013/03/diy-honeycomb-pom-pom.html

Shame on me: De grote inhaalbeweging

Tot zo ver de goede voornemens. En welkom aan de slechte gewoontes. Ik was nochtans goed begonnen. voor een paar maanden lukte het om deze blog systematisch bij te houden.

Tot zo ver de goede voornemens. En welkom aan de slechte gewoontes. Ik was nochtans goed begonnen. Voor een paar maanden lukte het om deze blog systematisch bij te houden. Maar toen kwam die lange, warme zomer in het land en smolt de ambitie plots als sneeuw voor de zon. Noem het een zomerreces. Een welverdiende vakantie? Belangrijk is dat we hier nu terug zijn. De zomer is immers al even voorbij en de avonden worden terug wat langer en kouder. Ideaal voor blogwerk.

Wat in tussentijd echter niet stilgelegen heeft is het naaiwerk. Gelukkig maar. De vele verjaardagen die net voor de zomer nog gevierd werden, het afscheid van de juffen, een nieuw baby’tje en de verjaardagen van mijn eigen kinderen hielden mij stevig in de pas. De uitdaging wordt bijgevolg om deze verloren blogtijd mooi in te halen. Want natuurlijk verdienen ook de ‘zomermaaksels’ hier wel hun plaatsje. Dit worden dus heel veel blogjes op een rij!

Eléonore is geboren

Net voor de zomer wer Eléonore geboren. Het tweede kindje van een oud-student en intussen collega van mijn man. Het kaartje dat toekwam was in heel zacht, klassiek, vichy rose. Zoiets vroeg gewoon om een handgemaakt cadeautje. Vichy stofjes zijn er immers in overvloed, niet?
Bleekmdat nu even tegen te vallen. In Leuven was er echt geen enkel vichy rose ruitje te vinden. Maar gelukkig was het ook net de tijd van de communiefeestjes en ging er net een bestelling rose vichy ruitjes binnenkomen bij Pauli. Zo konden we er alsnog in vliegen

“Vichy stofjes zijn er immers in overvloed, niet?”

Eerst werd een dekentje gemaakt met als basis een zachte witte fleece en bovenaan een witte katoenen strook, zodat het lijkt of het een dekentje met laken in één is. De randjes werden afgewerkt met een gouden paspel om het wat meer prinsessenglitter te geven.  Op de witte strook bovenaan testte ik meteen ook de mogelijkheden van mijn nieuwe machine even uit.  Met dit geweldige toestel kun je immers een eindeloze set aan borduursteken zetten. Ik koos voor een combinatie van bloemetjes en de naam Eléonore. Wat ik hieruit leerde, is dat je er met dit soort dingen wel voor moet zorgen dat de stof waarop je werkt stevig genoeg is.  Een dun katoentje trekt meteen in rimpels en dat is niet mooi.

Omdat er nog veel stof over was werd er vervolgens verder gewerkt aan nog twee kleine projectjes

Een slabbetje volgens de werkwijze van deze dame. Ook in vichy roze met een witte badstof achterkant en een gouden paspel als afboording. Als sluiting werd een camsnap gebruikt. En ook op dit slabbetje werd de naam geborduurd.

En niet te missen ook nog een Wally in – je kan het al raden!- vichy roze. Wel een hele schattige Wally deze versie en volgens mij toch zeker een meisje. Kan Wally ook een meisjesnaam zijn?

Restte nog de vraag hoe we dit alles zouden inpakken? Wel eenvoudig. In een handige tas. Altijd nuttig voor het vervoeren van babyspulletjes of wie weet voor later in de kribbe.  Voor de lay-out van de tas bleven we in hetzelfde Vichy-concept, gecombineerd met wit en goud. Voor het model werd de Joan-tas uitgeprobeerd, terug te vinden op de website van Georgette en ontworpen door Elisanna en Fynn. Tijdens het maken werd ik op slag verliefd op deze tas. Perfect van formaat, vol met leuke vakjes en toch eenvoudig in elkaar te zetten. Je zal zien dat er nog veel Joan tassen zullen volgen. Voor deze versie gebruikte ik een stukje witte MINNA stof uit de IKEA. Dit is een zeer stevige katoen, ideaal voor tassen en aan een zeer vriendelijk prijsje.

En zo kon alles, mooi verpakt, vertrekken richting kersverse moeder en kleine Eléonore.

Stof: Vichy en witte katoen dekentje (Pauli), witte katoen tas (IKEA),

Fournituren: Camsnaps, tassenband, biais (Veritas), vilt (De Banier)

Patroon dekentje: http://emmaenmona.blogspot.com/2011/06/maak-eens-zelf-een-dekentje.html

Patroon slabbetje: http://lejardindejuliette.blogspot.com/2010/05/slabbetje-de-handleiding.html

Patroon Wally: http://tweeemmerkeswater.blogspot.com/2013/07/walvis-patroon-handleiding.html

Patroon tas: http://www.georgette.be/blog/joan

Eens iets helemaal anders. En als ik zeg 'anders' dan bedoel ik 'anders'

Het moet ook niet altijd over naaien gaan natuurlijk. Er zijn immer nog zo veel ontzettend leuke creatieve bezigheden. En sommige mensen slagen er ook in om hun passie wondermooi te presenteren. Ik bedoel dan op zo’n manier dat je onmiddellijk zin krijgt om er zelf ook aan te beginnen.  En dus waag ik me hier eens aan iets helemaal anders.

“En als ik zeg anders, dan bedoel ik ook anders”

Zo kwam ik op een dag de blog en het bijhorend youtube-kanaal tegen van ‘CuteGirlsHairstyles’ of CGH in ‘t kort. Dit is het kanaal van een mama van zes (!) uit Texas die er haar passie van gemaakt heeft om het haar van haar dochters in alle mogelijke vlechtjes te draaien. Met de meest schattige en soms spectaculaire haarstijlen tot resultaat. Iedere haarstijl  legt ze op haar blog, en in een bijhorende video, stap voor stap uit met telkens één van haar dochters als model. Intussen is deze dame (Mindy, heet ze) al een aantal jaren bezig met haar kanaal, heeft ze extreem veel volgers over de hele wereld en hebben haar twee oudste dochters, een tiener-tweeling, ook al een eigen ‘tiener’-kanaal opgericht.

Voor wie hen dus nog niet kent, surf zeker eens naar haar blog

 Maar het leukst is om haar ideeën zelf eens te proberen. En dan helpt het natuurlijk als je thuis een paar jonge dochters met lange haren hebt zitten. Hieronder zie je twee ‘updo’s’ uit de CGH-collectie, uitgetest door mij op mijn jongste meisje.

Het eerste is de ‘’ . Het eerste ‘dotje’ dat niet binnen het uur uit elkaar valt maar met de nodige speldjes, klipjes en spraygel toch wel een dag doorstaat. Super voor een feestje of een warme zomerse dag

 

Het tweede is de ‘’. Een opgestoken kapsel dat er vreselijk ingewikkeld uitziet, omdat het lijkt of je het haar letterlijk ‘geweven’ hebt. Maar eigenlijk is het helemaal zo moeilijk niet. Al helpt het wel om het haar eerst nat te maken voor je eraan begint zodat het minder wegglijdt. Of je doet het gewoon onmiddellijk na het douchen.

Superschattig toch.

Check it out!

Bedankt juffen en meester!

Met het begin van de zomer gaat natuurlijk ook altijd een einde van een schooljaar gepaard. Het ideale moment om de leerkrachten van onze kindjes te bedanken voor al hun inspanningen gedurende hee afgelopen jaar. En dit keer stond het natuurlijk in de sterren geschreven dat we dit zouden doen met een zelfgemaakt cadeautje.

Alleen…..één probleem!

 

“Voor een meester was het natuurlijk helemaal niet ‘cool’ om af te komen met een handgemaakt tasje”

Mijn jongste dochter had dit jaar geen juf maar de meest populaire meester van de school: ‘meester Wim’. En voor een meester was het natuurlijk helemaal niet ‘cool’ om af te komen met een handgemaakt tasje. Daarom werd voor hem gewoon meegelegd aan een stoere bon voor de betere doe-het-zelf winkel, waar hij alles zou kunnen vinden voor de werken aan zijn huis.

Maar mijn oudste dochter had dit jaar dan weer wel een juf. Eigenlijk zelfs 2 juffen. Juf Ines die 4 dagen op 5 kwam en juf Liesbeth die het 1 dag op vijf overnam van juf Ines.

Voor juf Liesbeth werd een clutch gemaakt in een vrolijk, zomers Petit Pan stofje. Het basismodel is gebaseerd op een patroon van Elisanna, maar er is een eigen twist aan gegeven door er onder andere een eigen klepje aan te maken. Ik maakte dit tasje als eens eerder en de klep is sindsdien ook al een paar keer bijgesteld. Van patroonteken ken ik dan ook werkelijk niets waardoor het een beetje ‘op het gevoel’ blijft.

Voor juf Ines werd de Joan tas nog eens in elkaar gestoken. Dit keer in een zomerse variant met de witte MINNA van IKEA als basis, een zonnegele binnenkant en bloemen op het voorvak.

 

Hier maakte ik echter een geweldig grote fout die onmiddellijk werd opgemerkt door mijn man. Maar ik had op dat moment tijd noch stof om deze fout te herstellen . Daarom besloot ik de tas toch maar af te geven zoals ie was, begeleid met heel veel excuses. Met lege handen aankomen kon toch ook echt niet vond ik. Gelukkig heeft juf Ines er toch nog lang over gedaan om de fout te ontdekken. Aan jullie om hem ook zelf te ontdekken

Stoffen: clutch (Hexagoon), bloemenstof en binnenbekleding tas (Pauli), witte katoen tas (IKEA)

Fournituren: biais, tassenband, camsnaps, flockfolie (Veritas)

Patroon clutch: variant op http://elisanna.blogspot.be/2011/11/zo-maakt-u-het-zelf-de-clutch_24.html

Patroon tas: http://www.georgette.be/blog/joan

Het gele geweld

Deze zomer maakten we een verre vakantie, helemaal naar het westen van de USA. We trokken 3 volle weken rond door de staten Californië, Arizona, Utah en Nevada. We bezochten grote steden zoals LA, Las Vegas en San Francisco en trokken daarnaast door heel wat verschillende natuurparken. Onvergetelijk was het. En voor de kinderen was het ook hun eerste reis buiten Europa.

Naast vele andere dingen is Amerika nu ook het land van het ‘quilten’. Het is met andere woorden niet moeilijk om plaatsen te vinden waar er stoffen verkocht worden. Zelfs in de supermarkt is er een heel groot aanbod.  En zo liepen we tijdens het bijeensprokkelen van onze picknick in de Wall-Mart (een supergrote typisch Amerikaanse supermarktketen) op een volledige stand katoentjes.  De verleiding was groot. Zéééér groot.  Zeker toen bleek dat ook nog een andere hype doorgedrongen was tot in de stoffenafdeling. De Minions. Die schattige, kleine, gele monstertjes.  We zijn voluit gezwicht!  En met de belofte dat er iets mooi voor het nieuwe schooljaar mee gemaakt zou worden, reisde een stukje minionstof mee naar huis.

“De verleiding was groot, zéééér groot”

Belofte maakt schuld. En ook al was de zomerperiode niet meteen de meest productieve periode, tegen het begin van het schooljaar lag het volgende klaar:

Een ronde ‘Minion’-pennenzak en een kleine ‘Minion’-clutch. Beide stuks werden afgewerkt met een binnenstof en een paspel in het fel Minion-geel. Bij de clutch ging dat wel vlot. Die hadden we al eerder gemaakt. Maar voor de pennenzak ging dit mijn kunde toch echt een beetje te boven. Alles ging goed tot ik op het einde die rits er nog moest instikken. Pff, wat een gedoe. Het eindresultaat ziet er wel leuk uit maar je mag absoluut niet naar de afwerking van die rits gaan kijken. Genieten van op een afstandje is de boodschap.

Mijn kleine grootste Minion fan was er in elk geval heel blij mee en draagt de zakjes elke dag mee naar school. Missie geslaagd!

 

Stof: Wall Mart, Ridgecrest USA

Fournituren: rits, paspel, camsnap (Veritas)

Patroon ronde pennenzak: http://www.sewmamasew.com/2010/08/back-to-school-pencil-case/

Patroon Clutch: variant op: http://elisanna.blogspot.com/2011/11/zo-maakt-u-het-zelf-de-clutch_24.html

Mijn eerste Vink tas. Of toch niet?

Eens je verschillende naaiblogs begint af te schuimen, dan zijn er van die creaties die je heel vaak ziet terugkeren. Chapeau voor diegenen die deze creaties hebben uitgevonden natuurlijk. Moet echt leuk zijn om je eigen creaties op een dag tegen te komen in de stad of zo .

Eén van die creaties is de Vink-tas. Die moet al zo’n ziljoen keer gemaakt zijn, dus succes verzekerd denk ik dan. En eens gekozen is het simpel. Afmetingen en werkbeschrijving opzoeken op het internet. Stofje kopen, knippen en naaien. Klaar!

“De Vink-tas moet al zo’n ziljoen keer gemaakt zijn, - succes verzekerd denk ik dan…”

Mooi hè? Alleen….. ik had toch beter wat langer nagedacht over die afmetingen. De Vink tas, zoals beschreven op het internet is echt wel groot. Helemaal niet geschikt voor een tienjarige. Die kan ongeveer in die tas kruipen. En dat is toch niet de bedoeling. Enfin toch niet als het nog geen carnaval is.

 

Opnieuw beginnen dus. Maar daar had ik nu eens echt geen zin in zie. Dus werd de tas aangepast. Het onderste deel werd er terug afgetornd en de tas werd op deze hoogte terug dichtgenaaid met wat ‘bodembreedte’. De opgenaaide tassenband en de middenzak bleven behouden en de zak werd bovenaan voorzien van camsnaps om hem af te sluiten.

Et voilà, een mix tussen de Vink en de kinder-strandtas was een feit. Misschien niet helemaal volgens plan, maar wel geslaagd moet ik zeggen.

 

 

En omdat eentje geentje is, en ik geen stof verspild had aan een remake, konden er nog wat kleinere naaiseltjes aan toegevoegd worden

 

Het traditionele clutchke, check  (voor de eerste keer volledig naar mijn goesting afgewerkt)

 

Een porte-papier van Elisanna, check

 Het verjaardagsfeestje mag beginnen.

 

 

Stof: bloemen en binnenstof tas (Pauli) ,zwarte katoen (IKEA)

Fournituren: paspel, tassenband, camsnaps, flockfolie (Veritas)

schriftje en knuffeltje (HEMA)

Patroon tas: aangepaste Vink-tas: http://ikbenvink.blogspot.be/2013/09/de-vinktas.html

Patroon clutch: aangepaste versie van http://elisanna.blogspot.com/2011/11/zo-maakt-u-het-zelf-de-clutch_24.html

Patroon porte-papier: http://elisanna.blogspot.com/2011/05/handleiding-meeneem-notablok-hoesje-of.html

Lang zullen ze leven .... en Joan ook

Ik had er al voor verwittigd: de Joan is voor mij een hit! En gezien er heel veel verjaardagen waren bij het begin van de zomer gecombineerd met maar heel weinig tijd en inspiratie, werd dit geliefkoosde patroon met veel plezier bovengehaald. Het resultaat: een hele reeks vrolijke Joan tasjes, telkens aangevuld met kleinere tasjes zoals het boekenhoesje, het zakdoekenhoesje en het piramidetasje.

Hieronder een tweetal voorbeelden:

 

De verjaardag van Elisa

En de verjaardag van Marie:




 

Stoffen: allemaal Pauli

Fournituren: ritsen, paspel, flockfolie, camsnaps, tassenband (Veritas)

Patroon tas: http://www.georgette.be/blog/joan

Patroon clutch: aangepaste versie van http://elisanna.blogspot.be/2011/11/zo-maakt-u-het-zelf-de-clutch_24.html

Patroon piramidetasje: http://www.sofilles.be/2010/12/mijn-eerste-tutorialleke.html

Patroon zakdoekhoesje: http://www.sofilles.be/search/label/zakdoekhoesje

Patroon boekenhoesje: http://elisanna.blogspot.com/2013/12/een-hoesje.html

 

Sofie is terug!

4 en een halve maand! Het is voorbij gevlogen. Het lijkt nog maar net geleden dat Sofie voor een tijdje naar het verre Amerika vertrok. En nu staat ze hier al terug. Mijn oudste meisje is daar natuurlijk heel blij om. Sofie en zij zijn al van in de eerste kleuterklas bevriend. Dat kan tellen.

Om Sofie welkom te heten gaan ze de eerste dag van haar terugkomst de klas versieren. En om het helemaal speciaal te maken besloten we om er iets gepersonaliseerd van te maken: een vlaggenlijn met daarop geflockt: "welkom terug Sofie"

Sofie haar lievelingskleur is paars, dus werden de vlagjes gemaakt uit allemaal verschillende restjes paarse stof (gelukkig is mijn jongste ook een paars-fanaat!), afgewisseld met felgroen en felroze om er een vrolijk geheel van te maken dat volledig past in het lenteseizoen.  Het lint is een goudkleurige biais.Want de terugkeer van Sofie is toch een beetje feest.

Het bleek de ideale bezigheid voor een regenachtige verlofdag. Lien en Ella deden dan ook het meeste werk zelf en mochten zelfs de nieuwe naaimachine eens uitproberen. Weer een test die deze prachtige machine doorstaan heeft. Zelfs de meisjes zijn er zot van.

Beste Sofie, we zijn blij dat je terug bent. En nu maar vertellen wat je daar ver over de plas allemaal beleefd hebt!

Stof: allemaal restjes

Biais: Veritas

Flockfolie: De Banier

Patroon: driehoeken van 20cm basis en 25 cm hoogte per 2 aan elkaar genaaid en gekeerd. De vlagjes zijn aan een biais lint bevestigd met een tussenafstand van 10cm, met telkens 50 cm vrij lint aan begin en einde om straks de vlaggenlijn vast te kunnen knopen